Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/10889/59

Browse

Now showing 1 - 8 of 8

Open Access
396 ημέρες, Αθήνα. Παρατηρώντας τα αστικά κελύφη συναρτήσει των ανθρώπινων δράσεων
Αδαμίδου, Ελένη; Ρόδη, Άλκηστις; Αίσωπος, Γιάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Πάνος; Κατσώτα, Δήμητρα; Adamidou, Eleni
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Κατοικώντας σε ένα ρετιρέ στο κέντρο της Αθήνας αντιλαμβάνεσαι τον χρόνο, τις εποχές, τον κόσμο που αλλάζει. Τα πάντα από το διαμέρισμά στον 6ο φαίνονται να έχουν κάτι να πουν. Ακόμη και οι δορυφορικές κεραίες που σκορπίζονται βίαια όπου κοιτάζει το μάτι. Βγαίνοντας στο μπαλκόνι καταλάβαινες τη ζωή της Αθήνας σαν από ένα παρατηρητήριο. Από εκεί παρατηρείς τους γείτονες στα απέναντι μπαλκόνια, τα φώτα που ανάβουν, τα κρυμμένα από φυτά διαμερίσματα, τις τέντες, τον ήλιο που δύει και ξανανατέλλει.» Μια ιδιαίτερα συναισθηματική μελέτη που στηρίζεται στην περιέργεια του νέου αρχιτέκτονα ως παρατηρητή του αθηναϊκού τοπίου και αντιλαμβάνεται την σημαντικότητα του χρήστη πάνω στην αστική πολυκατοικία. Η συγκεκριμένη μελέτη στηρίζεται σε τρεις παραμέτρους: την πόλη ως ζωντανό οργανισμό και υποδοχέα της πολυκατοικίας, την πολυκατοικία ως πυρήνα της ελληνικής οικογένειας και υποδοχέα ζωής, και τον κάτοικο ως τον κεντρικό ήρωα κάθε δραστηριότητας ή σύγχρονης ανάγκης που λαμβάνει μέρος στο αθηναϊκό τοπίο. Το διαμέρισμα έρχεται σε αντιδιαστολή με το εξωτερικό περίβλημα. H ταράτσα, ως νέο αστικό έδαφος γίνεται υποδοχέας της ανθρώπινης εκτόνωσης και των σύγχρονων αναγκών. Περιγράφονται με έναν ιδιαίτερα προσωπικό και ποιητικό τρόπο οι ανθρώπινες δραστηριότητες που εντοπίζονται στα σημεία εκείνα που μεσολαβούν, πέραν των ορίων του οικείου χώρου ενός διαμερίσματος, στους εξώστες και τα δώματα. Καταγράφει χωρίς να εξηγήσει την τα επιστημονικά συστατικά των σημείων που απαρτίζουν τα κελύφη των κτιρίων κατοίκισης. Αυτό γίνεται στοχευμένα ώστε αποδείξει πως ο σύγχρονος κάτοικος αντιλαμβάνεται τι τον περιβάλλει και έχει την ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί για να εξελίξει το δικό του προσωπικό «good living».
Open Access
Ανάπλαση ενδιάμεσου χώρου μεταξύ της Άνω και Κάτω πόλης Πατρών : ανάδειξη και ενοποίηση μνημείων
(2015-06-10) Αλεξάκη, Αρχοντία; Κυριάκου, Μαγδαληνή; Πανέτσος, Γεώργιος; Πανέτσος, Γεώργιος; Πατρώνης, Ιωάννης; Παππάς, Βασίλειος; Alexaki, Archontia; Kiriakou, Magdalene
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή έχει ως στόχο τη διερεύνηση ζητημάτων διατήρησης και ανάδειξης πολιτιστικών αγαθών, καθώς και το θέμα της ένταξής τους στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Έτσι, διαρθρώνεται σε τρία μέρη. Το πρώτο αφορά στο θεσμικό πλαίσιο, κάτω από το οποίο λαμβάνουν χώρα οι όποιες προσπάθειες στο ζήτημα της διαφύλαξης, αλλά και σε θεωρητικές ή τεχνικές προσεγγίσεις και παράγοντες που σχετίζονται με την ανάδειξη. Το δεύτερο μέρος εκθέτει την πολεοδομική και ιστορική εξέλιξη του χώρου της Πάτρας, εντοπίζοντας την περισσότερο πάσχουσα και υποβαθμισμένη περιοχή στο κέντρο της πόλης, τον ενδιάμεσο χώρο της Άνω και της Κάτω πόλης, ενώ στο τρίτο μέρος γίνεται προσπάθεια υλοποίησης σε μορφή σχεδιαστικών προτάσεων, στην συγκεκριμένη περιοχή, όλων εκείνων των πορισμάτων που διεξήχθησαν από το πρώτο μέρος.
Open Access
Αυθεντικές εμπειρίες τουρισμού : η ανάδειξη και εξάπλωση της αισθητικής της παράδοσης
Κατραμαδάκη, Αρετή Βασιλική; Αίσωπος, Γιάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Παναγιώτης; Κατσώτα, Δήμητρα; Katramadaki, Areti Vasiliki
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Η ερευνητική εργασία με τίτλο “Αυθεντικές εμπειρίες τουρισμού : Η ανάδειξη και εξάπλωση της αισθητικής της παράδοσης”, πραγματεύεται τη σχέση του τουρισμού και της αρχιτεκτονικής και πιο συγκεκριμένα της λαϊκής ανώνυμης νησιωτικής αρχιτεκτονικής. Η συγκεκριμένη μελέτη ακολουθεί μια χρονική ακολουθία θίγοντας περιληπτικά την ιστορία του τουρισμού, τις βασικές τάσεις του και την σχέση του με την αρχιτεκτονική παράδοση στην Ελλάδα. Αναλύει τις προσπάθειες του ελληνικού οργανισμού τουρισμού (ΕΟΤ) για την ανάδειξη και διατήρηση των παραδοσιακών οικισμών και τις συνέπειες αυτού του εγχειρήματος. Επιπλέον γίνεται μια προσπάθεια ανάλυσης της έννοιας της αυθεντικότητας –αυθεντικής εμπειρίας, του διαχωρισμού των εννοιών ταξιδιώτη και τουρίστα και της σχέσης της παράδοσης και του τουρισμού σήμερα. Μέσω της συγκεκριμένης μελέτης ερευνάται μια νέα αισθητική, που υιοθετείται στα σύγχρονα τουριστικά καταλύματα και φέρει στοιχεία της παράδοσης. Πραγματοποιείται μια συγκριτική ανάλυση είκοσι σύγχρονων παραδειγμάτων και των τουριστικών προσπαθειών του ΕΟΤ, στα ξενοδοχεία Ξενία και στους παραδοσιακούς οικισμούς. Στα παραδείγματα τονίζονται και απομονώνονται κάποια στερεότυπα- κλισέ που επαναλαμβάνονται από το παρελθόν μέχρι σήμερα, είτε με τη μορφή μίμησης είτε με μια πιο πρωτότυπη ματιά στο παρελθόν, και δημιουργούν μια κοινή αισθητική. Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση εννοιών όπως αυθεντική εμπειρία, πολιτιστικός τουρισμός, εναλλακτικοί τρόποι τουρισμού, αισθητική της παράδοσης και η σχέση των στερεότυπων της παράδοσης στην σύγχρονη αρχιτεκτονική. Καθώς και μια αρχική καταγραφή και ταξινόμηση στοιχείων που συγκροτούν την τουριστική εμπειρία και τα οποία αναφέρονται στην παράδοση με κριτικό τρόπο ή όχι.
Open Access
Η παρουσία της απουσίας στην πόλη : ερμηνεύοντας το αστικό κενό
Παπαμιχελάκης, Ελευθέριος; Πανέτσος, Γεώργιος; Αίσωπος, Γιάννης; Κατσώτα, Δήμητρα; Δραγώνας, Πάνος; Papamichelakis, Eleftherios
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Η παρούσα εργασία εστιάζεται στην ερμηνεία και την καταγραφή του αστικού κενού χώρου, που καταστράφηκε ή διαγράφηκε από τον πολεοδομικό ιστό. Πρόκειται για μια μελέτη του κενού, και όχι του δομημένου χώρου της πόλης, ως κρίσιμης μάζας προς επανερμηνεία. Αφορά τα νοήματα που δημιουργεί η απουσία των αντικειμένων - αρχιτεκτονημάτων και τις νέες ταυτότητες που ορίζουν στον αστικό χώρο. Για την πλήρη κατανόηση των αστικών κενών αναπτύχθηκε η ιδιότητα τους ως χώρων ατελών και ανοιχτών, αλλά και η χωρική πολιτική τους, η οποία τους προσδίδει την δυνατότητα να ενέχουν την διαφορετικότητα. Αφού προσδιορίζεται ο χαρακτήρας του αστικού κενού, καταγράφεται ο ρόλος του ως παράγοντας μεταβολής της σχέσης της πόλης και της αρχιτεκτονικής. Το αστικό κενό δεν αποτελεί προϊόν μόνον του σχεδιασμού, αλλά και μη προβλέψιμων μετασχηματισμών της πόλης. Συνεπώς, τα κενά διακρίθηκαν σε πέντε ενότητες, α. τα κενά ως προϊόντα σχεδιασμού θετικών δράσεων στην πόλη, β. τα κενά ως εν εξελίξει εργοτάξια, γ. τα κενά ως προϊόντα απαξίωσης και εγκατάλειψης νοούμενων ως παθητικών διαδικασιών στην πόλη, δ. τα κενά ως αστικά τραύματα, τα οποία αποτελούν παράγωγα της αστυκτονίας και ε. τα κενά ως υπολείμματα κατεδάφισης από φυσικές καταστροφές. Πέραν, όμως, των διαφορετικών εκδοχών των αστικών κενών, διερευνήθηκαν και οι μετασχηματισμοί που προσδίδουν μια νέα μορφή στους χώρους αυτούς και διακρίθηκαν σε τρεις κατηγορίες, α. τα κενά ως σχεδιασμένα προϊόντα αρχιτεκτονικής πράξης, β. τα κενά ως αποτελέσματα εγκατάστασης και γ. τα επανασχεδιαζόμενα κενά. Η μελέτη των αστικών κενών αφορά την ανάγνωση τους ως αστικών οντοτήτων που ενέχουν πολύπλοκα και διαφορετικά νοήματα και που η αρχιτεκτονική πράξη καλείται να προσδιορίσει και να εντάξει στην εμπειρία της πόλης.
Open Access
Παράλληλες αναγνώσεις : η πολυκατοικία της Ιταλίας και της Ελλάδας στα χρόνια του μοντερνισμού
Βλαχάκη, Δανάη; Ρόδη, Άλκηστις; Αίσωπος, Γιάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Πάνος; Vlahaki, Danai
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Αντικείμενο της παρούσας ερευνητικής εργασίας αποτελεί η ανάλυση και η σύγκριση του κτιριακού τύπου της πολυκατοικίας της Ιταλίας και της Ελλάδας. Η έρευνα εστιάζει στον τυπικό όροφο και την δομή των διαμερισμάτων της κάθε πολυκατοικίας που επηρεάστηκε από το κίνημα του μοντερνισμού. Έτσι, συλλέχθηκαν 17 παραδείγματα ιταλικών πολυκατοικιών, τα οποία ανεγέρθηκαν μεταξύ του 1930 και του 1975, που αναλύονται ως προς την διαρρύθμιση των χώρων, την επιφάνειά τους, την πρόσβαση στον όροφο και την κίνηση του κατοίκου σε αυτόν. Ο κτιριακός τύπος της πολυκατοικίας είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος κατοίκησης τον 20ο αιώνα στην Ιταλία καθώς και στην Ελλάδα. Η απότομη αύξηση του πληθυσμού κυρίως στις πόλεις σε συνδυασμό με την άμεση ανάγκη για στέγαση, είχαν ως αποτέλεσμα την διάδοση της πολυκατοικίας στον ιταλικό και τον ελλαδικό χώρο. Μέσα από την ανάλυση των παραδειγμάτων αλλά και των λόγων που ώθησαν την εξέλιξη της πολυκατοικίας στις δύο χώρες, παρατηρούνται κοινά χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό και την δομή των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας των δύο χωρών, όπως επίσης διαφορές κυρίως στον τρόπο φωτισμού και αερισμού των βοηθητικών χώρων, γεγονός που συνδέεται κυρίως με τους διαφορετικούς οικοδομικούς κανόνες. Η Ελλάδα και η Ιταλία είναι δύο χώρες με έντονη μεσογειακή ταυτότητα και αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, καθώς η πολυκατοικία είναι το βασικό μέσο ανάπτυξης των αστικών τους κέντρων. Δύο χώρες με έντονη αλληλεπίδραση μεταξύ τους όπως είναι γνωστό από την ιστορία, δεν θα μπορούσαν να μην μοιράζονται κοινά στοιχεία και πρότυπα την περίοδο του μοντέρνου κινήματος, με αποτέλεσμα την ομοιότητα του αστικού ιστού τους.
Open Access
Σχηματισμοί της Μεσογείου : διερεύνηση και επαναπροσδιορισμός μέσω ψηφιακών εργαλείων σχεδιασμού
Λιόγα, Κατιάνα-Μαρία; Αίσωπος, Ιωάννης; Αίσωπος, Ιωάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Παναγιώτης; Κατσώτα, Δήμητρα; Lioga, Katiana-Maria
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Η παρούσα ερευνητική εργασία μελετά τον τρόπο με τον οποίο διαφόρων ειδών σχηματισμοί του τοπίου και της παράδοσης της Μεσογείου μπορούν, εφόσον αναπαρασταθούν ψηφιακά, να διερευνηθούν και να επαναπροσδιοριστούν μέσα από τη σύγχρονη Αρχιτεκτονική. Οι εξελίξεις των τελευταίων 60 ετών, με την ψηφιακή επανάσταση και την εμφάνιση των πρώτων ψηφιακών εργαλείων σχεδιασμού έθεσαν τις βάσεις για τη σύγχρονη αντίληψη της αρχιτεκτονικής διαδικασίας και την εξέλιξη της γνώσης. Ο πρώιμος παραμετρικός σχεδιασμός αποτέλεσε πεδίο έκφρασης πολλών διαφορετικών απόψεων και πρακτικών με τα μοντέλα του Gaudi και του Otto να θέτουν τις βάσεις για πολλές σχετικές αναζητήσεις και τη διαμόρφωση μιας νέας πειραματικής διαδικασίας. Ως πεδίο εφαρμογής της κατακτημένης θεωρητικής γνώσης επιλέγεται ένα εύρος σχηματισμών που εντοπίζονται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου το οποίο καλύπτει το μεσογειακό τοπίο, την παραδοσιακή οικοδομική και τη διακοσμητική τέχνη. Οι σχηματισμοί αυτοί εμφανίζουν μια επανάληψη συνεπώς μπορούν να αναλυθούν μέσα από μαθηματικές σχέσεις και να αναπαρασταθούν ψηφιακά με τη βοήθεια παραμετρικών μοντέλων. Μέσα από τις επαναλήψεις, τις αναλογίες, τα συστήματα και τα δίκτυα, πραγματοποιούνται μέσω παραδειγμάτων κάποιοι συσχετισμοί μορφών και δομών που θέτουν τις βάσεις για περεταίρω έρευνα και μελλοντικούς προβληματισμούς. Ο παραμετρικός σχεδιασμός προσεγγίζεται πολυπλεύρως με τις σύγχρονες εφαρμογές του να επιχειρούν να αποδώσουν στοιχεία της μεσογειακής αρχιτεκτονικής παράδοσης με έναν νέο τρόπο.
Open Access
Το ζήτημα της αυθεντικότητας στον τουρισμό. Τα κλισέ των ελληνικών τουριστικών εικόνων
Ιωάννου, Ελένη; Αίσωπος, Γιάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Πάνος; Κατσώτα, Δήμητρα; Ioannou, Eleni
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η αναζήτηση της αυθεντικότητας στον τουρισμό και η μελέτη της δημιουργίας των κλισέ στις τουριστικές εικόνες, εστιάζοντας στην Ελλάδα, μέσω θεωρητικού υπόβαθρου και έρευνας πεδίου. Στο πρώτο μέρος της παρούσας ερευνητικής εργασίας, περιγράφεται η διαδικασία μετάλλαξης του ταξιδιού στον τουρισμό. Διερευνάται η συμβολή της οπτικής αντίληψης και του τουριστικού βλέμματος στην «κατασκευή» του τουριστικού τοπίου. Ερευνώνται διαφορετικές τυπολογίες τουριστών, με έμφαση στο μαζικό τουρισμό, καθώς και ο τρόπος εμπλοκής του τελευταίου με τη βιομηχανία της απόδρασης. Επιχειρείται η αναζήτηση της αυθεντικότητας στον τουρισμό και αποσαφηνίζεται ο όρος κατασκευασμένη ή σκηνοθετημένη αυθεντικότητα, ενώ παράλληλα μελετάται η σύνδεσή της με την κοινωνιολογία της κατανάλωσης. Αναλύεται ο τρόπος δημιουργίας των εικόνων και των τουριστικών προϊόντων. Περιγράφεται η εξέλιξη της τουριστικής εικόνας της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Αναλύονται οι όροι κοινοί τόποι, κοινότοποι, στερεότυπα και κλισέ, έννοιες που προκύπτουν από την παραγωγή και επαναλαμβανόμενη χρήση των τουριστικών εικόνων. Τέλος, επιτυγχάνεται μία σημειωτική ανάλυση των ελληνικών τουριστικών εικόνων, παρουσιάζονται τα κλισέ που αναπαριστούν και κατηγοριοποιούνται σε θεματικές ενότητες. Στο δεύτερο μέρος, διερευνώνται κλισέ της τουριστικής εικόνας της Ελλάδας και επιχειρείται η κατηγοριοποίησή τους μέσω της δημιουργίας ενός καταλόγου και η σημειωτική τους ανάλυση. Ως μελέτες περίπτωσης επιλέγονται τέσσερα κλισέ, ένα από κάθε θεματολογία που αναλύθηκε στο πρώτο μέρος της έρευνας. Η μελέτη του κάθε κλισέ επιτυγχάνεται μέσω επιλεγμένων τουριστικών εικόνων, κυρίως ξενοδοχείων, που το αναπαραστούν επιτυχώς και συνοδεύεται από μία εικόνα που αναλύει τα νοηματικά στοιχεία που περιλαμβάνει σε μορφή εγχειριδίου. Τα αποτελέσματα των μελετών περίπτωσης οδηγούν σε συμπεράσματα σχετικά τόσο με την κατανόηση των κλισέ των ελληνικών τουριστικών εικόνων όσο και με την αποκωδικοποίησή τους.
Open Access
Τουριστική κατοίκηση : αναζητώντας το ελάχιστο ίχνος
Παπαδοπούλου, Δάφνη - Χριστίνα; Αίσωπος, Γιάννης; Πανέτσος, Γεώργιος; Δραγώνας, Πάνος; Δήμητρα, Κατσώτα; Papadopoulou, Daphne - Christina
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ)
Στην Ελλάδα του σήμερα, μετά την κρίση, σε μια εποχή περιορισμένων οικονομικών πόρων και σε ένα επιβαρυμένο από την ανοικοδόμηση τοπίο, καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε την αρχιτεκτονική της τουριστικής κατοίκησης. Η έρευνα αυτή, αναζητά την ‘ουσία του κατοικείν’ μέσω μιας αρχιτεκτονικής η οποία κατευθύνεται στο ‘ελάχιστο’, στο ανεπιτήδευτο, στο ασκητικό. Αρχικά, διερευνάται η πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου για το ‘λιγότερο’ μέσα από πράξεις ασκητισμού, από την επιστροφή του στη φύση μέσω της εξοχικής κατοικίας, αλλά και από την αμφισβήτηση των «συνθηκών άνεσης» που παρέχουν οι συμβατικοί όροι διαβίωσης. Στη συνέχεια, εξετάζονται συνθήκες ‘ελάχιστης’ κατοίκησης, όπως η κατοίκηση του ‘άκτιστου’ – δηλαδή της ίδιας της γης χωρίς να μεσολαβεί η αρχιτεκτονική -, η κατοίκηση της καλύβας – όχι ως μια νοσταλγική εικόνα, αλλά ως μια εκδοχή εφήμερης πρωταρχικής διαβίωσης απαλλαγμένης από ανέσεις-, αλλά και η κατοίκηση υφιστάμενων μεταβιομηχανικών αντικειμένων, ως πράξη ανακύκλωσης του ‘αποθέματος’, η οποία ενδέχεται να προσφέρει μια μη αναμενόμενη τουριστική εμπειρία. Ο σύγχρονος τουρίστας ταξιδεύει στην Ελλάδα αναμένοντας να επιστρέψει στον παγκόσμιο αυτό τόπο καταγωγής και να συναντήσει την αυθεντική ιδιοσυστασία του ‘ελληνικού’ που έχει στο νου, η οποία ωστόσο βρίσκεται κρυμμένη κάτω από βαριές τουριστικές υποδομές, μέσα σε ένα ανακατασκευασμένο τοπίο. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική με το ‘ελάχιστο ίχνος’, θα μπορούσε ίσως να προσδώσει πνευματική αξία στην τουριστική κατοίκηση, να νοηματοδοτήσει την έννοια του παραθερισμού, αλλά και να δημιουργήσει αυτή την ‘αυθεντική’ εμπειρία του ‘ειδυλλιακού’ ελληνικού τόπου: ο τουρίστας θα κατοικεί τη φύση, απολαμβάνοντας το φυσικό κάλλος και τις ιδανικές συνθήκες του ελληνικού τοπίου, σε ένα ενδοσκοπικό ταξίδι καταγωγής και αυτογνωσίας.

Browse

Browsing Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΜΔΕ) by Title

Results Per Page

Sort Options